Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!

Düşüncemizin katlanması mı güzel zalim kaderin yumruklarına, oklarına

Yoksa diretip bela denizlerine karşı dur, yeter demesi mi?

Ölmek, uyumak sadece!

Düşünün ki uyumakla yalnız

Bitebilir bütün acıları yüreğin,

Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.

Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.

Çünkü, o ölüm uykularında 

Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından 

Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.

Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan 

Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?

...

William Shakespeare'in yazdığı tragedyalar arasında insana gerçekliği, hırsı ve yaşamayı belki de en çok sorgulatan oyundur Hamlet. Amcası ve annesinin yasaklı aşkı ve hırsları nedeniyle öldürülen babası Kral'ın hayaletinin, bir gece kale duvarlarındaki nöbetçilerin karşısına çıkmasıyla başlar Prens Hamlet'in sanrıları ve yaşamla karşı karşıya gelmesi.

Hamlet'in yazıldığı dönemlerde Rönesans ve Reform hareketleri Avrupa'da hakim olduğundan Shakespeare, karakterini sarayda yaşayan soylu ancak çok düşünen bir prens olarak yazmıştır. Bu nedenle Hamlet içinde bulunduğu dönemin özelliklerini de yansıtarak sürekli uzun tiratları ve monologları ile okuyucuya haykırır. Amcası Kral Claudius'tan intikamını almak için planlarını yaparken onu öldürmek için bir çok fırsatı olur ancak düşüncelerinden, sanrılarından ve sorgulamaktan kendini alıkoyamayan Hamlet intikamını almayı erteler. Hamlet içinde bulunduğu durumda harekete geçmek ve durmak arasında bir ikilemde kalır. Düşünmek ve düşünmemek üzerine girdiği çatışmaları, bunun sonucunda gerçeklik ve düşleri birbirine karıştırdığı zaman diliminde bizlere anlatır: "Düşüncemizin katlanması mı güzel zalim kaderin oklarına, yumruklarına/ Yoksa diretip bela denizlerine karşı dur, yeter demesi mi?"

Hamlet, gerçek ve düş arasında yaşadığı zıtlaşmayı sonlandırmak için deli kılıfına uyar. Sarayda gerçek yandaşları hariç herkes onun akıl sağlığını yitirdiğini düşünse de Hamlet amcasına karşı kurduğu intikam planını gerçekleştirmek için cinnet geçiriyor taklidi yapar. Bu bakımdan Hamlet'i okur veya izlerseniz sayın okur, kendisinin söylediği uzun ve tutarsız cümlelerinden, amcasını öldürmek için düşüncelerinde kararsız bir tavır sergilediğinden ve ironik bir şekilde trajedinin aslını bilmenize rağmen sizde Hamlet'in gerçekten delirdiğini mi yoksa rol mü yaptığını anlayamayacak olursunuz. William Shakespeare'in de benim naçizane görüşümce bizlere göstermek istediği tam olarak budur. Kişiler kendi içlerindeki çatışmalar sonucu olurlar. "Her şey zıddıyla kaimdir." derken filozofların yaklaştığı düalizm kavramını ele alır Shakespeare.

Hamlet'in iç dünyasındaki karışıklığa bakarken aynı zamanda çok net bir tabloyu da görüyorsunuz. Düşünmek ve düşünmemek, harekete geçmek ve geçmemek, olmak ya da olmamak aslında bütün mesele bunların bir olmasıdır zira beni ben yapan, benden olmayandır.